شرح کامل زندگینامه حضرت علی (ع) اولین شهید محراب
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته معارف اسلامی (آموزش_و_پژوهش)
مـشـخـصـات فـایـل
مـوضـوع تـحـقـیـق : شرح کامل زندگینامه حضرت علی (ع) اولین شهید محراب
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 125
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی
بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :
زندگی امام
علی بن ابيطالب به سرپرستی پسر عمويش پيامبر پرورش يافت و سپس شاگرد وی شد و اخلاق وروش او درباره زندگی و خلق فراگرفت و به ارث برد و اين ميراث در قلب و عقل او بطور يکسان نفوذ يافت . در برسی قرآن با بينش و نظر حکيمانه ای – که مغز اشياء را جستجو می کند تا حقايق آنرا بدست آورد – دقت نمود و در زمان طولانی خلافت ابوبکر و عمر و عثمان فرصت يافت که به اين بررسی عميق و کامل بپردازد و ظاهر و باطن قرآن را به خوبی بداند و درک کند وزبان وقلب او بوسيله آن استوار گردد و با آن بهم آميزد .
اوصاف ظاهری امام
کسانی که اوصاف ظاهری امام علی بن ابيطالب را نقل و تعريف کرده اند گفته اند : علی در وقتی که کامل مرد بود قامتی معتدل ومتناسب داشت که کمی کوتاه به نظر می رسيد رنگ او سخت گندم گون بود . ريش سفيد و بلندی داشت و چشمانی درشت و سياه . زيبا صورت وگشاده روی کثير التبسم بود باگردنی دراز مانند ابريق نقره فامم !. شانه های پهنی داشت واستخوان های آن مانند شيران بود . و دارای ساعد و بازوی چنان در هم فرو رفته که از يکديگر پيدا نبودند . با پنجه های پهن و درشت وشکمی که کمی چاق به نظر می رسيد !. عظله ساق پا کتف و منتهای آن باريک بود !. عظله بازوان نيز سطبر بود با انتهايی باريک . در راه رفتن شبيه پيامبر بود آنچنان که گويي پيامبر راه ميرود و هنگامی که به ميدان روميکرد حالت دو و با شتاب می رفت و به هيچ چيزی اعتنا و توجه نمی کرد.
از نظر نيروی بدنی و قوای جسمی طوری بود که باعث شگفتی همگان بود . و بسيار ديده شد که سوار قهرمانی را بدون کوچک ترين رنج و دشواری همانند کودک تازه متولد با دست بلند کرده و به زمين می کوبيد . و بسا بازوی دلاوری را می گرفت و گويی که جانش را می گرفت !. بدان سان که که ديگر قدرت نفس کشيدن نداشت . و معروف است که با هيچ قهرمانی – به هراندازه که نيرومند و در جنگ آوری شهره بود – به مبارزه برنخاست مگر آنکه او را از پای درآورد .
گاهی دری بزرگ را برمی داشت که قهرمانان از کندن و حرکت دادن آن عاجز و ناتوان بودند و آنرا با يک دست می گرفت و مانند سپری عادی سپرش قرار می داد . و سنگ بزرگ و سنگينی را با يک دست بلند می کرد که هرگز گروهی از مردان بطور دسته جمعی هم قادر به برداشتن آن نبود .
دلاوری ها و قهرمانی های امام علی فقط منحصر به ميدان های کارزار نيست بلکه او در روشن انديشی پاکی وجدان سحر بيان عمق و کمال انسانيت شور و حرارت ايمان بلندی همت و فکر هواداری از رنج ديده ها و ستم کشيده ها در برابر خود کامگان و ستم پيشگان و فروتنی در مقابل درخشش هرگونه حقی نيز قهرمان بود .
خصوصيات اخلاقی امام
بسيار دشوار و ساختگی خواهد بود خصايل و اخلاق يک انسان – بويژه اگر بزرگ مردی باشد – جدا از هم بيان شود چه آن ها طوری به هم پيوسته و در هم موثر و تکميل کننده يکديگرند که ممکن است يکی سبب ديگری و ديگری نتيجه آن باشد و يا در انگيزه و نتيجه مرادف همديگر باشند . روی اين اصل بحث و بررسی ما يک تقسيم بندی نظری است که در تطبيق خارجی نمای واحدی را تشکيل می دهد و در سايه همين تقسيم نظری است که من ميتوانم به استنتاج منطقی برسم استنتاجی که بطور عادی و طبيعی جريان دارد. والبته همه اينها بطور اشاره و اختصار خواهد بود و هدف نهايی ما آن است که شخصيت امام علی را از تمامی جنبه ها بشناسيم تا اين شناخت و آشنايی به خصلت ها و اخلاق امام محوری باشد که بحث آينده ما به دور آن بچرخد .
عبادت و پرستش امام:
علی بن ابيطالب به پرهيزگاری وتقوا مشهور است که همين عامل بسياری از کارهای او درباره شخص خود و نزديکان و مردم است و به عقيده من پارسايی و تقوای علی چيزی از قماش پرستش و عبادت پارسايان ديگر نيست که ناشی از شرايط اوضاع يا هوای نفسانی باشد . عبادت در نظر علی پيگيری باتمام تقوا برای پيوند همه حلقه های عالم هستی است بطوری که می خواهد حتی زمين و آسمان رابه هم بپيوندد . و مفهومی است از مفاهيم جهاد در راه پيوند زندگی با هرگونه خير و نيکی ... اين عبادت در هر صورت چيزی است از روح سرکشی و عصيان بر ضد فساد و تباهی که علی ميخواهد همه جانبه با آن بجنگد و قيامی است بر ضد نفاق و روح استثمار و کشتار به خاطر منافع گروه خاص از يک طرف و بر ضد خواری و فقر و بيچارگی و ضعف و همه صفات پستی که عصر مضطرب و پريشان او با آن متمايز بود ازطرف ديگر.
اين عبادت نمودار بزرگی از روح شهادت در راه چيزیست که علی آنرا عدالت می داند. آيا تقوای او از مقتضيات اين ايمان نيست که خود از آن چنين سخن می گويد :" نشانه ايمان آن است که راستی را اگرچه به ضرر تو باشد به دروغ اگر چه به سود تو باشد ترجيح دهی"؟ و آيا او خود شهيد اين راستی و درستی نگرديد؟ در صورتی که منافع زمانش در نادرستی و دروغ بود ! ...
علی در عبادت و تقوای خود نيز مانند سياست و حکومتش اسلوبی خاص و روشی جديد داشت. عبادت علی آنچنان است که گويی شاعری مجذوب در مقابل وجود مطلق با دلی پاک و توجهی تام می ايستاد و هنگامی که زيبايی اين هستی برای او کشف وروشن می شود اين آيه زيبا را از خود می خواند که در آن دستور کاملی برای پارسايی آزادگان و عبادت بزرگان می بينيم :" گروهی خدا را به اميدی پرستش کردند و اين عبادت سوداگران است. گروهی از روی ترس خدا را می پرستند و اين عبادت بندگان است و گروهی ديگر برای سپاس و شکر خدا را پرستش کردند و اين عبادت آزادگان است !"
پس عبادت امام کاری منفی از قماش عبادت فردی ترسو و يا سوداگر نيست – چنانکه وضع بسياری از عبادت کنندگان چنين است – بلکه عمل مثبت انسان بزرگی است که خود و جهان هستی را می نگرد و برپايه خبرگی مردی پر تجربه و عقل فيلسوف و قلب شاعر استوار است !.
با همين مفهوم درباره عبادت و تقوا بود که علی مردم را دعوت ميکرد تا در راه خير همه انسانها پرهيزگاری کنند يابگو: در راه کاری بزرگتر از اميدی سوداگرانه در نعمت های جهان ديگر ... علی مردم را به تقوا و پرهيز کاری می خواهد تا شايد از اين راه به عدالت بپردازد و حق مظلوم را از ظالم بستاند و می گفت:" بر شما باد تقوا و پرهيزگاری ... و عدالت بر دوست و دشمن ". و از نظر امام تقوا سودی ندارد مگر آنکه تو را وادارد کهحق را پيش از آنکه به چشم بينی بپذيری و بر آن کس که دشمن داری ستم روان داری و در راه آن کس که دوست داری به گناه آلوده نشوی و بر کسی نيرنگ و حيله نورزی و از آنکه بر تو بدی کرده در گذری!.
زهد:
هر کس که معنی عبادت را اين چنين درک کند او به زندگی همانطور می نگرد که علی بن ابيطالب می نگريست!. او ديگر بخاطر متاع دنيوی و لذت زودگذر زندگی نمی کند. بلکه زندگی را بخاطر هدف های بزرگی می خواهد که با خواست های بزرگ درون او هم آهنگ باشند ...