اثر دیابت بر فعالیت کاسپاز-3 در بافت بیضه موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته پزشکی (آموزش_و_پژوهش)
این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.
مقدمه: دیابت یا بیماری قند، یک اختلال متابولیک (سوخت و سازی) در بدن است. در این بیماری توانایی تولید انسولین در بدن از بین می‌رود و یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. دیابت دو نوع اصلی دارد. در دیابت نوع یک تخریب سلولهای بتا در پانکراس منجر به نقص تولید انسولین میشود و در نوع دو مقاومت پیشرونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب سلولهای بتای پانکراس و نقص کامل تولید انسولین منجر شود. در دیابت نوع دو مشخص است که عوامل ژنتیکی، چاقی و کم‌تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد دارند. همانطور که گفته شد این بیماری عوارض حاد و مزمن بسیاری بر اندامهای مختلف، اختلال در رفتارهای جنسی و بافت تولیدمثلی ایجاد مینماید، این عوارض در بافت تولیدمثلی جنس نر به صورت کاهش تعداد اسپرم، کیفیت پایین مایع سمینال، کاهش هورمون تستوسترون و کاهش سلولهای رده اسپرمساز بروز مینماید. علاوه بر این بیضهها به عوامل محیطی القاکننده مرگ سلولی نیز حساس بوده آپوپتوز سلولهای ژرمینال نیز در طی استرسهای غیرفیزیولوژیک نظیر ایسکمی، افزایش دما، تشعشع و دیابت ممکن است ایجاد گردد.آپوپتوز مرگ فيزيولوژيك سلولي است كه در شرايط طبيعي سبب حذف سلولهاي پير، آسيب ديده، اضافي و مضر ميشود و براي تكامل و هوموستاز بافتي ضروري است. كاسپازها جزء خانوادهی سيستئين پروتئاز هستند كه نقش محوري در شروع و فاز اجرايي آپوپتوز ايفا مينمايند. اين واكنش آبشاري با فعال شدن كاسپازهاي آغازگر شروع شده و پيام را از طريق فعال كردن كاسپازهاي اجرايي منتقل مي نمايد. كاسپاز-3 جز كاسپازهای اجرایی آپوپتوز است.هدف از این پژوهش ارزیابی اثر دیابت بر بیان کاسپاز-3 در موش دیابتی شده با استرپتوزوتوسین میباشد.
مواد و روشها: جهت انجام مطالعه از 23 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با وزن متوسط 240 ± 40 گرم، تهيه شده از مؤسسه پاستور كرج استفاده شد. حيوانات در حیوانخانه دانشگاه علوم پزشكي واحد شاهرود در قفسهاي دوتايي با چرخه نوري 12 ساعت تاريكي و 12 ساعت روشنايي و در دماي 2±22 درجه سانتيگراد و ميزان رطوبت 30% نگهداري شدند. به دو گروه تقسیم شدند: گروه شاهد و گروه دیابتی. دیابت بوسیله تزریق درون صفاقی STZ(با دوز mg/kg 55) ایجاد گردید. پس از گذشت هشت هفته فيكساسيون به روش پرفيوژن بر روی بافتهای بیضه صورت میگیرد و برشهای تهیه شده بر روی لامها انتقال داده میشود تا در مراحل بعدی توسط روش ایمنوهیستوشیمی و تانل مرگ برنامه ریزی شده سلول مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج : در بررسی های انجام شده در این پروژه نشان داده شد که در لایه ژرمینال بافت بیضهی موشهای دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بیان آنزیم casp3 و فرآیند آپوپتوزیس افزایش مییابد.