دانلود فایل بررسی طنز در نثر
دسته بندي :
کالاهای دیجیتال »
رشته ادبیات (آموزش_و_پژوهش)
این فایل در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و استفاده میباشد
بخشی
از متن اصلی :
به نظر من كمدي، چه در شعر و چه در نثر
و چه در هنر نمايش، به سه دسته اصلي تقسيم مي‌شود : طنز، هزل و هجو. هر يك از اين سه،
زيرمجموعه‌هايي دارد :
-
زيرمجموعه‌هاي طنز عبارتند از:
لطيفه، ظريفه، مطايبه، بذله، شوخي، تعريض
و تجاهل العارف سقراطي، نقيضه‌گويي طنز يا به عبارت كوتاهتر : نقيضه طنز.
زيرمجموعه‌هاي هزل عبارتند از:
ذم شبيه به مدح، مدح شبيه به ذم، مزاح،
ضحك، سخريه، تهكم، اشتلم، تسخر زدن، ريشخند، طعنه، كنايه، بيغاره يا سرزنش، استهزاء
و نقيضه هزل.
زيرمجموعه‌هاي هجو عبارتند از:
ژاژ، فحش، دشنام، سقط، تقبيح، بيهوده‌گويي،
ذم، بدگويي، بدزباني، بددهاني، ترّهات و خزعبلات، سبكساري، فضولي، قذف، چرند و پرند،
لاغ، گستاخي، لودگي، لعن و طعن، هرزه لافي، هرزه درايي، استهجان و نقيضه هجو.
حال به سراغ تعاريف طنز و هزل و هجو مي
پردازيم:
1- هزل (faceteae)
آن است كه به لفظ نه معناي حقيقي و نه معناي مجازي آن را اراده كنند و آن ضدّ جدّ است
و در فن بديع از محسنات معنوي است و آن در حقيقت جدّي است كه مطلب در آن، بر سبيل شوخي
و مطايبه ذكر شود و اين البته ظاهر امر باشد و غرض از آن، امر درستي باشد. مانند اينكه
شاعر گويد :
اذا ما تميميُ اتاكَ مفاخراً فقل عُد عن ذاك كيفَ
اكلُكَ لِلضَبِ
(تهانوي، كشاف اصطلاحات الفنون، ج 2، ص
532)
تميمي چو آيد به پيشت دوان كند نازش و فخر چون مهتران؛
بگويش رها كن تو اين ادّعـا وزغ را چگونه خوري مهتــرا؟
2- هجو (satire)
عبارت از اين است كه : معايب كسي يا گروهي يا چيزي را به نظم يا نثر بيان كنند و اين
نوع گاه با دشنام و سخنان تند نيز همراه باشد. در ادب پارسي و تازي و همين طور غربي،
هجو و طنز غالباً در كنار هم بودند. مانند موش و گربه عبيد زاكاني و سفرهاي گاليور
سويفت.
این فایل به
همراه چکیده ، فهرست مطالب ،
متن
اصلی و منابع تحقیق با فرمتword در اختیار شما قرار می‌گیرد
تعداد صفحات : 67